Gedichten deelneemster Laat je Kennen

Ik zei Wat wil je, pastille
Hij zei Ik stil je verdriet
Ik steel ook je blijdschap
Al heb je die niet
Ik zei Ik wil je niet slikken
Maar ik weet dat ik moet
Dan voel ik me beter
Beter, niet goed

Ik heb wolken in mijn hoofd
Vol donker en donder
Mijn blij is gedoofd
Dus niks voelt bijzonder
Hoe weet ik dan nog
Wie ik ben
Wie ik liefheb
Mijn passie, mijn wil
Als alles plots grijs wordt
Door één kleine pil

Dat was toen en dit is nu
En nu beter ik “beter”
Beter, niet goed
Maar gegroeid
Dat is zeker
Ik was en ik ben
Ik bestond, maar nu voel ik
Ik bewoog wel door tijd heen
Maar nu leef ik, bedoel ik

Mijn grootste vraag
Is ook mijn uitkomst geweest
Want als alles donker is
En je ziet alleen het einde
Dan kun je niet anders dan beseffen
Dat alles eindig is
En dus ook het donker
En daar ben ik dan

En het wordt lichter
Langzaam, en
Al komt het met vlagen,
Soms verdwijn ik weer dagen
Ik wil weer veel vaker
En dus zijn daar weer vragen

Want wat wil je dan?

Het zure van jong door het donker gaan
Is dat je nog aan het worden bent
Je bloed en je geest en je ziel
Ze kraken en piepen en worden
Gevormd door alles waar je doorheen gaat
En als je dan, beurs, maar niet geknakt,
Terug het leven in gaat
Dan ga je maar
En je doet maar wat

En gaandeweg instaat er wat

Je jij zou kunnen noemen
Een compositie van ontelbare streken
Mijn zelfportret
Ik kijk ernaar
Maar ik kijk en ik denk
Is dit nou wie je bent?
Doe ik nu dan echt hoe ik ben?
Denk ik nu dan hoe ik ben?
Spreek ik vanuit het licht of uit het donker?
Spreek ik nu, of spreekt die wolk van eerst?
Heb ik weer controle, of wordt ik nog beheerst?

Ik wil het weten want ik ben weer en ik wil weer dus ik ga weer
Maar waarheen, dat weet ik niet
Misschien is alles wel gewoon een beetje mij
Ben ik niet in één kleur te vangen
Wie kan het zeggen
Dus ik ga maar
Verder
En ik zie het wel